First day of arrival!

Donderdag 11 februari,                         Lokale tijd: 19:18
                                                          Nederlandse tijd: 15.18

Hallo lieve lezers, 

Na een vlucht van ruim 24uur zijn wij nu net een dagje in Trichy. De vlucht was echt verschrikkelijk, we vlogen om 21.20 (NL tijd) en kwamen om 21.30 (INDIA tijd) aan. We hebben alle drie niet geslapen tijdens onze vlucht, waardoor we er allemaal even doorheen zaten toen we in Chennai 6 uur moesten wachten. Tijdens onze aankomst in Chennai was het nog even spannend of we India ‘in mochten’. Het bleek dat ons visum niet goed was in hun ogen, omdat we een employment visum hebben en ze zeiden dat we een student visum nodig hadden. Gelukkig hebben we Rick bij ons, want we merkten dat je als vrouw niet veel te vertellen hebt. Na veel gedoe toch door de douane en stond iemand al met onze tassen klaar, zodat we naar de andere kant van het vliegveld konden. Onderweg werden we ontzettend aangestaard, wat voor mij soms een beetje ongemakkelijk was. Eenmaal bij de juiste kant van het vliegveld aangekomen moesten we inchecken en werd je handbagage gecontroleerd. Natuurlijk werden de twee blonde Hollanders eruit gepikt en konden Kim en ik onze hele tas leeghalen.. 
Omdat we al zo lang onderweg waren, waren we het echt spuugzat.. Je voelt je echt de dupe omdat je wit bent. Rick had nergens last van gelukkig en mocht zo doorlopen. 
Eenmaal door de douane, zochten we een rustig plekje op, zodat we eventueel nog wat konden slapen. Ook hier werden we vrolijk aangestaard zonder schaamte. We kwamen op Chennai rond 14.00 (INDIA tijd) aan en onze vlucht naar Trichy ging pas om 20.25 (INDIA tijd). Gelukkig hebben we nog een uurtje of anderhalf kunnen slapen, met onze rugzak als kussen. 
Tijdens de vlucht naar Trichy zaten we in een heel klein vliegtuigje met propellers. Het vliegtuig zat gelukkig niet vol en ik vond het vliegtuig fijner dan het vliegtuig waarmee we vlogen van Abu Dhabi naar Chennai. Toen hadden we superveel turbulentie en heel het vliegtuig zat vol met Indiase mannen, waardoor ik me een beetje geïntimideerd voelde. 

Eenmaal aangekomen op Trichy wachtte de professor, zijn vrouw en onze ‘stagebegeleidster’ Lila ons op met open armen. Ik vond dit erg fijn, omdat ik verwachtte dat ze niet zo open en vriendelijk zouden zijn. Het was ongeveer 10 minuutjes rijden met de auto naar onze slaapplek. Ze rijden hier links, wat heel erg wennen is. Onderweg naar onze slaapplek, kreeg ik al zoveel indrukken over me heen. Koeien die over de weg lopen, geiten die loslopen, hutjes langs de weg, zandwegen en bovenal GETOETER…. Iedereen toetert zich hier kapot… De professor heeft uitgelegd dat het hier normaal is en dat dit een teken is dat je iemand passeert en iemand waarschuwt. Als je dit niet doet en je wordt aangereden is het je eigen schuld omdat je dus niet toeterde. Dat moeten we in Nederland niet proberen haha  

Aangekomen bij onze slaapplek, waar tevens de Holy Cross Service Society zit, bracht Prema ons naar onze kamers. Het is hier prima te doen. Ik slaap samen met Kim op één kamer en Rik slaapt alleen, omdat het dus not done is om met een jongen op de kamer te slapen. De nacht was voor mij horrible. Stiekem hadden we verwacht dat er een lekker bed klaarstond met een lekkere matras, helaas is dit niet het geval en gaat dit ons een houten rug bezorgen. Tevens is het hier bloedheet dat je al zweet bij het tandenpoetsen. Gelukkig hebben we een ventilator die warme lucht blaast! Echter mocht deze niet aan van mevrouw Kim, omdat ie lawaai maakt. Maar op een gegeven moment trok ik het echt niet meer en heb ik de ventilator aangezet, waarna ik als commentaar Jezus kreeg. Maar Kim zich niks kan herinneren haha! Hierna heb ik gelukkig toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. Voordat we gingen slapen, zijn we nog op insectenjacht gegaan en ieekkk er zaten twee grote zilvervisjes op het plafond BOVEN mijn bed. Never dat ik dus ging slapen met deze beesten boven mij en dat ze in mijn mond zouden vallen. Kim heeft met behulp van een bezem de beesten doodgemaakt, waardoor ik met een warm hart kon gaan slapen. 

Vandaag mochten we even bijkomen en zijn we Trichy ingegaan. Overdag is het veel drukker en merk je pas echt dat je in India zit, overal lopen mensen, dieren, auto’s, tuktuks en scooters.  We zijn samen met Shagan (front-office medewerker van de HCSS, jaja zijn eigen woorden) Trichy ingegaan. We hebben met hem geluncht en hij heeft ons shops laten zien waar we terecht kunnen voor goed eten, het internetcafé en waar we geld kunnen pinnen. Tijdens de wandeling naar het restaurant waar we zouden lunchen, moesten we oppassen dat we niet werden aangereden. Stoep? Dat kennen ze hier niet, gewoon lekker op de weg lopen waar iedereen rijdt met zijn motor en auto. Aangekomen in het restaurant werden we weer lekker aangestaard, wat gelukkig snel went. De kaart was een groot raadsel en we hebben op advies van Shagan iets besteld wat er wel lekker uitzag. 
Op de terugweg naar ons huis, liepen we via een andere weg. Het was een straatje met allemaal kleine hutjes. Dit was even een schrok, omdat je dan pas ziet hoe arm de mensen hier zijn. Hier was ik ff van geschrokken. 
Aangekomen bij ons huis zijn we even gaan chillen en hebben we de kinderen van de HCSS nog gezien. Ze zijn nu al om op te eten haha! Net zijn we nog even naar de professor gelopen om nog een paar dingen te vragen over normale prijzen voor het internetcafé en hoe het zit met onze simkaarten. 

Als het goed is hebben we morgen onze simkaart en is die zaterdag geactiveerd! Morgen zijn we van plan om lekker te gaan zwemmen, omdat het zo warm is hier.. En morgenavond neemt de professor ons mee voor het avondeten. Voorderest, het is hier voor ons zo goedkoop!! Dat is echt even wennen. Voor nu, lekker uitrusten en alle indrukken even verwerken en dan gaan we volgende week de projecten langs van de HCSS. Ik ben benieuwd  

Liefs, Marloes 

P.S. Foto's volgen nog :)